برای رعایت حریم خصوصی اسامی استاد راهنما،استاد مشاور و نگارنده درج نمی شود
تکه هایی از متن به عنوان نمونه : (ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

چکیده

با بررسی انجام شده در خصوص بازار تقاضا، پیش بینی گردیده است که در برنامه پنج ساله (1383 – 87) بالغ بر 17 میلیون تلفن ثابت و حدود 16 میلیون تلفن موبایل جدید به شبکه مخابرات کشور افزوده گردد. با توجه به تحول فناوری از شبکه های مبتنی بر سوئیچینگ مداری به شبکه های مبتنی بر سوئیچینگ بسته ای، پیاده سازی بخشی از شبکه زیرساخت مخابرات کشور در قالب NGN و با بهره گرفتن از Softswitch اجتناب ناپذیر می باشد. در این شبکه با ایجاد یک لا یه انتقال مبتنی بر IP، جریانهای اطلاعات مستقل از نوع سرویس از مبدا تا مقصد حمل میگردد. در این شبکه با بهره گرفتن از پروتکل های خاص کیفیت سرویس زمان حقیقی تامین گردیده واین شبکه را برای حمل ترافیک صوتی مناسب نموده است.

تحول فناوری و توقف توسعه شبکه های موجود مبتنی بر TDM به صورت ناگهانی امکانپذیر نمی باشد و به همین دلیل نیاز به یک استراتژی منطقی برای گذار از شبکه های فعلی به سمت شبکه های نسل آتی میباشد. در همین راستا پیش بینی میگرددکه در گام اول، شبکه زیرساخت مخابرات کشور یا شبکه بین شهری در برنامه توسعه آتی ترکیبی از فناوری سوئیچینگ مداری و سوئیچینگ بسته ای بوده و 50% از توسعه مورد نیاز این شبکه در قالب NGN و با بهره گرفتن از Softswitch طراحی گردد. در این شبکه ترافیک صوتی با بهره گرفتن از درواره ها به اطلاعات بسته ای تبدیل و فشرده سازی میگردند و با یکپارچه سازی اطلاعات شبکه های موبایل و ثابت از منابع شبکه بصورت بهینه استفاده شده و از ایجاد شبکه های موازی جلوگیری میشود. پیاده سازی این شبکه ها در ابتدا هزینه بالاتری نسبت به شبکه های سنتی خواهند داشت ولی هزینه های نگهداری و مدیریت و توسعه شبکه به مراتب کمتر میباشد.

با محاسبات ا نجام شده بخش TDM در شبکه سوئیچ بین شهری با 1،312،120 پورت موجود نیاز به 341،748 پورت سوئیچ میباشد. در بخش NGN در 42 نقطه نیاز به درواره تبدیل ترافیک صوتی به بسته با ظرفیت 656،550 کانال ورودی صوتی، یک شبکه IP با 4 مسیریاب هسته و 7 مسیریاب لبه میباشد و برای کنترل حدود 21 میلیون مکالمه در ساعت تجهیزات Softswitch نیاز میباشد که این تجهیزات بسته به سازنده می تواند در 2 نقطه (با حفاظت 100 درصد) و یا در 8 نقطه (منطبق با محل SC ها و با تقسیم بار مساوی )تعبیه گردد. همچنین برای تعامل سیگنالینگی (با داشتن شبکه مستقل سیگنالینگ) این شبکه باید تعداد 3500 لینک سیگنالینگ شماره هفت را پشتیبانی نماید.

مقدمه

گسترش شبکه اینترنت و تعریف سرویس های مختلف در این شبکه و فعالیت سازندگان تجهیزات در این زمینه موجب استفاده فراگیر از فناوری مبتنی بر سوئیچینگ بسته ای گردیده است. اپراتورهای مخابراتی که سرمایه گذاری زیادی در زمینه شبکه های موجود مبتنی بر سوئیچینگ مداری انجام داده اند، با افزایش تقاضا خواهان ارائه سرویس های باند وسیع در کنارسرویس های موجود میباشند. شبکه های موجود هنوز بعنوان یکی از منابع مهم درآمدی بشمار می آیند وایجاد شبکه های موازی از نظر اقتصادی هزینه بالایی را تحمیل مینماید و به همین دلیل یکپارچگی بسترهای ارائه سرویسهای موجود و سرویسهای باند پهن که براساس فناوری بسته ای امکانپذیر است، مورد توجه مجامع بین المللی و سازندگان و اپراتورهای مخابراتی قرار گرفته است. یکی از مشکلات شبکه های موجود این است که برای ارائه سرویسهای جدید معمولا نیاز به ارتقاء سیستمها در کلیه نقاط شبکه میباشد، چراکه کلیه بخشهای کنترل و سوئیچینگ و مسیریابی و ارائه سرویسها بصورت یکپارچه در مراکز سوئیچینگ تعبیه گردیده است که این مسئله هم از نظر اجرایی و هم از نظر هز ینه ها قابل تامل است. مجامع بین المللی با هدف تامین کلیه نیازهای مشترکین ، شبکه های نسل آینده را معرفی نموده اند که در این شبکه ها که از یک معماری باز استفاده گردیده است، تسهیلات لازم برای کلیه بخشهای فعال شامل سازندگان، اپراتورها و فراهم آورندگان سرویس را فراهم خواهد نمود. اصول این شبکه ها تعریف لایه های مختلف و واسطه های مناسب برای ارتباط بین این لایه ها میباشد و مهمترین هدف این شبکه ها جداسازی بخش کنترل شبکه با بهره گرفتن از مفهوم Softswitch است دراین شبکه از یک لایه انتقال مبتنی بر فناوری بسته ای (IP) استفاده گردیده است که اطلاعات رامستقل از نوع سرویس و براساس پارامترهای کیفیت خواسته شده به سمت مقصد حمل مینماید.

یکی از مسائل مهمی که امروزه اپراتورهای مخابراتی و بدنبال آنها سازندگان با آن روبرو هستند، چگونگی پیاده سازی شبکه های نسل آینده و بکارگیری Softswitch در شبکه های مخابراتی است. به

طور کلی به دو صورت می توان به سمت شبکه های نسل آینده و یا شبکه های تمام IP حرکت نمود. اول اینکه از پائین ترین سطح شبکه یعنی از سمت مشترکین شروع نمائیم که در این حالت با توجه به گستردگی شبکه و انواع مختلف سیستمهای دسترسی بسیار پر هزینه و از نظر اجرایی با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد بود.

راه دوم که مبتنی بر توصیه مجامع بین المللی و سازندگان مطرح تجهیزات نیز میباشد، اینست که از بالاترین سطح شبکه یعنی لایه ترانزیتی شبکه (شهری یا بین شهری) شروع نموده و با ایجاد یک بستر مناسب مبتنی بر IP، در این لایه یکپارچه سازی ترافیک شبکه های مختلف را شروع نمائیم. بدیهی است باتوجه به محدود بودن نقاط شبکه ای در