استفاده از مواد پلیمری به سرعت در صنایع مختلف از جمله صنایع ساختمانی در حال گسترش می باشد. کاربر نوین و موفق، استفاده از این مواد در ساخت بتن های پلیمری است. اما یکی از معایب استفاده از این نوع بتن بهای تمام شده بالای آن است. در این پروژه تلاش شده است که علاوه بر تأثیر گذاری مواد پلیمری روی خواص شیمیایی و فیزیکی بتن، بهای تمام شده آن نیز کاهش یابد. کشور پهناور ایران با داشتن انواع آب و هوا و شرایط اقلیمی مختلف، در جهان به عنوان منطقه ای خاص برای دوام انواع سازه های بتنی مورد نظر می باشد. عدم پایایی و آسیب دیدگی های بتن گاه به هزینه های تعمیراتی کلانی می انجامد. که به مراتب از  هزینه های لازم برای یک طراحی خوب و قابل قبول بیشتر است. بعضاً این هزینه ها به قدری زیاد است که تخریب سازه نسبت به تعمیر آن ارجح است. آنچه مشخص است خلیج فارس از بدترین محیط هایی است که به سلامتی و پایایی بتن ضرر می زند. رطوبت زیاد وجود املاح و نمک های فراوان، محلات سولفاتی، سایش امواج (جزر و مد) از عوامل اصلی تخریب سازه های بتنی در محیط سواحل جنوبی به شمار می رود سولفات ها در اغلب نقاط دنیا به طور طبیعی در اب و خاک وجود دارند که این سولفات ها برای بتن فوق العاده مضر می باشند. در مناطق جنوبی کشور، خصوصاً عسلویه و ماهشهر با توجه به منابع عظیم نفت و گاز استفاده از سازه های حجیم بتنی جهت دکل های حفاری نفت و گاز و اسکله ها و … امری ضروری می باشد و محافظت از بتن در مقابل چنین شرایطی بسیار مهم و کار ساز است. از آنجایی که بطری های نوشیدنی و ظروف یکبار مصرف ساخته شده از پلی اتیلن ترفتالات به مقدار زیاد در ایران و دیگر کشورها تولید می شود و همچنین تجزیه این مواد در طبیعت نیاز به زمان زیادی دارد (400 سال) که این خود به عنوان یک معضل زیست محیطی به شمار می رود. با توجه به این مشکل زیست محیطی و همچنین نیاز به تقویت بتن در شرایط مختلف، بر آن شدیم که با بهره گرفتن از PET بازیافتی و ترکیب آن با سیمان، ماسه، آب به خواص مطلوبی از جمله افزایش مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، مقاومت در مقابل محیط های اسیدی و همچنین مقاومت در مقابل عوامل محیطی و جوی دست یابیم. در این پروژه با به کار بردن درصد ها و شکل های مختلف از PET بازیافتی قرار دادن در محیط آبی و اسیدی در بتن و انجام آزمایشات مقاومت خمشی و فشاری براساس استانداردهای بین المللی و همچنین مقاومت در مقابل سولفات ها به نتایج بسیار مطلوبی دست یافتیم. این نتایج نشان می دهد که با افزایش درصد پلی اتیلن ترفتالات بازیافتی در بتن تحت محیط اسید سولفوریک 100% طی 28 روز مقاومت خمشی در ابتدا کاهش و سپس افزایش چشمگیری و قابل توجهی داشته است همچنین مقاومت فشاری نیز تا 200 واحد افزایش پیدا کرده است که بسیار بی نظیر می باشد. با افزایش درصد پلی اتیلن ترفتالات بازیافتی در بتن تحت دمای 20 درجه و رطوبت 10% طی 28 روز نیز مقاومت خمشی و فشاری ابتدا افزایش و سپس کاهش داشته است. همچنین بررسی ها نشان می دهد که نمونه حاوی پلی اتیلن ترفتالات بازیافتی به شکل Ribbon اکثر موارد رفتاری بسیار بهتری نسبت به نمونه های دیگر و نمونه شاهد داشته است. دستیابی به خواص شیمیایی و فیزیکی منطبق با نیازمندی ها و خواص اشاره شده در مراجع فنی (و گاهی بهتر از آنها) در پروژه حاضر، مرهون انتخاب صحیح مواد و روش کار بوده است. امید است که انجام این پروژه راهگشایی بر پیشرفت های بعدی

در تولید صنعتی سازه ها و محصولات بتن پلیمری، و کاربرد موفق آنها در زمینه های مختلف صنعتی و شهری کشور باشد. 

مقدمه:

پیشرفت صنایع ساختمانی با تحقیقات و گسترش مداوم و پیوسته و طراحی مواد جدید و اصلاح یافته، و بکارگیری آنها در ساختن سازه های گوناگون قرین و همراه است. این مواد جدید همواره جنبه های کارآمدتری نسبت به مواد قدیمی دارند. جنبه هایی نظیر استحکام بالاتر، مقاومت بهتر در مقابل عوامل تخریبی و غیره. صنایع ساختمانی یکی از بزرگترین مصرف کننده مواد پلیمری هستند. 25 تا 30 درصد کل حجم پلیمرهای تولید شده را مصرف می کنند در حال حاضر پر مصرف ترین مصالح ساختمانی مورد مصرف، بتن می باشد که قیمت پایین آن، راحتی استفاده و استحکام فشاری مناسب، دلایل اصلی پذیرش عمومی آن است. اما بتن، دارای نقایصی است که از آن جمله می توان به تخریب یخ زدگی و ذوب، تخریب پذیری توسط مواد شیمیایی خورنده و استحکام کششی کم اشاره نمود. لذا به این دلایل تلاش هایی درجهت ارتقاء کیفیت و جایگزینی بتن با