ولتاژ بالاتری استفاده شود ظرفیت آزاد اضافی در خطوط ایجاد خواهد شد. که در این صورت هزینه اضافی برای احداث ظرفیت آزاد خط پرداخت می شود. از طرفی اگر این سطح ولتاژ نسبت به طول فیدر و قدرت انتقالی آن پایین تر از حد استاندارد انتخاب شود تلفات و افت ولتاژ بیشتر و حتی بیش از حد مجاز خواهد بود. که ارزش آتی تلفات احتمالاً بیشتر از هزینه احداث اضافی خواهد بود که باید صرف احداث خط با سطح ولتاژ بالاتر می شد.
در طراحی سیستم توزیع پس از برآورد بار و تعیین مراکز چگالی بار، عمل جایابی پستهای 20kV صورت می گیرد. پس از آن از طریق کابل زمینی یا خط هوایی فشار متوسط این پستها تغذیه می شوند. که پس از تبدیل یکباره سطح ولتاژ فشار متوسط به فشار ضعیف انرژی برق در اختیار مصرف کننده گان قرار می گیرد. اما سوالی که اینجا مطرح می شود این است که اگر از یک سطح ولتاژ بین 400V و 20kV استفاده شود چه اتفاقی می افتد. به عبارتی دیگر به جای اینکه از فیدرهای 20kV با طول نسبتاً زیاد استفاده شود از یک سطح ولتاژ میانی بین 400V و 20kV استفاده کرده و بدین ترتیب هزینه شبکه 20kV و همچنین طول آن را کاهش داده و این سطح ولتاژ میانی تا نزدیکترین نقطه به بارهای انتهایی منتقل شود در این صورت منافع احتمالی زیادی خواهد داشت. زیرا پستهای زمینی حذف خواهندشد و یاحداقل تعداد آن به نصف کاهش پیدا می کند. از طرفی طول فیدرهای 20kV ن

یز کوتاه تر خواهند شد. از سوی دیگر چون ازشبکه هوایی فشار ضعیف اغلب برای توزیع استفاده می شود و این شبکه باشبکه توزیع فشار میانی بطور مشترک بر روی یک تیر احداث خواهندشد هزینه احداث شبکه ولتاژمیانی کاهش می یابد. در مناطق خارج شهر یا مناطق روستایی و ویلایی که بارها در فواصل نسبتاً طولانی از یکدیگر قرار دارند. در سیستم توزیع فعلی همانطور که در بالا ذکر شد از خطوط فشار متوسط 20kV برای توزیع انرژی استفاده می