طبیعی به هم نمی خورد و در نتیجه زیانی هم به بار نمی آمد.[5]

این موضوع که آخرین سبب مسئول معرفی شود در غالب موارد با واقعیت منطبق می باشد زیرا آخرین سبب تأثیر بیشتری نسبت به سایر اسباب دارد و در اصطلاح ضربه نهایی را سبب آخر زده است ولی باید پذیرفت که نزدیکی و دوری سبب، معیار روشن و دقیقی برای یافتن سبب اصلی حادثه نمی باشد چه بسا سببی که دورتر بوده قوی تر باشد و نقش مهم تری در تحقق ضرر داشته و الزاماً سبب نزدیک سبب قوی تری نیست و بی توجهی به این موضوع نتایج ناعادلانه ای رابه دنبال خواهد داشت[6] و ما لزوماً نمی توانیم به سببی که رابطه علیّت مؤثری با جنایت و یا تلف دارد برسیم زیرا همیشه سبب آخر یا نزدیک ممکن است سبب مؤثر نباشد. بنابراین این معیار هیچ مبنای علمی نداشته و می بایست برای مسئول دانستن سبب نزدیک دلیل قانع کننده ای یافت و سهم علل و اسباب دیگر را در نظر گرفت.

برای مثال هرگاه ماشینی از سمت چپ جاده در حرکت باشد سپس رهگذری یک باره به وسط خیابان برود و با ماشین برخورد نماید هیچ کس نمی تواند رهگذر را که مرتکب آخرین تقصیر شده است را مسئول بداند و راننده متخلف را مصون از خطا بداند زیرا اگر در اثر برخورد یک وسیله نقلیه با عابر پیاده وی به شدت مجروح شود و سپس در اثر سهل انگاری پزشک معالج شخص فوت نماید عمل کردن به این نظریه موجب معاف شدن راننده