برنامه ریزی های استراتژیک بلند مدت برای رشد و توسعه، میزان فروش و سود‌ آوری را پیش بینی
می کنند، اگر بین فروش مورد انتظار در آینده و فروش پیش بینی شده فاصله ای موجود باشد
گزینه های مختلفی برای پر کردن این فاصله وجود دارد که عملاً سه روش رشد را پیش روی شرکت قرار می دهد که عبارتند از :‌ رشد متمرکز، رشد ائتلافی و رشد متنوع سازی.

در رشته متمرکز که عملاً اولین اقدام شرکت می باشد تا با بررسی بهبود عملکرد در فعالیتهای کسب و کار فعلی راههای موفقیت را جستجو بکند، ایگور آنسوف[1] ، به منظور کشف فرصتهای جدید در جهت رشد متمرکز، مدلی را ارائه می کند که به مدل گسترش محصول _ بازار شهرت دارد. بر اساس این مدل، شرکت برای توسعه بازار، چهار انتخاب استراتژیک را پیش رو دارد.

استراتژی نفوذ در بازار[2] : این استراتژی به معنی باقیماندن در بازار فعلی با استفاده از محصولات فعلی و تلاش برای توسعه سهم بازار است.

استراتژی توسعه محصول [3] : در این استراتژی، شرکت در بازار فعلی، محصولات جدیدی را عرضه می کند و با توسعه فروش آنها خود را در بازار فعلی ارتقاء می دهد.

استراتژی توسعه بازار[4]: در این استراتژی، شرکت با تکیه بر قابلیت های فعلی برای تولید محصولات خود، به بازارهای جدید وارد شده و با عرضه محصول در این بازارها فروش خود را توسعه می دهد. 

>

استراتژی متنوع سازی[5] : این استراتژی به معنی عرضه محصولات جدید در بازارهای جدید است و ریسک و زحمت آن بیش از سایر روشها است.

این استراتژی وقتی توجیه پذیر است که فرصتهای خوبی خارج از محصولات فعلی و بازارهای فعلی در دسترس باشد و یک فرصت خوب، فرصتی است که در صنعت بسیار جذاب بوده و شرکت نیز از امکان موفقیت در آن برخوردار باشد.