پیامدهای مالیات پرهیزی
سیاستهای مالیات پرهیزی شرکت پیامدهای بالقوه ای دارد. به عنوان مثال، پیامدها ممکن است مستقیم باشند، به عبارت دیگر، مالیات پرهیزی بدواً باعث صرفه جویی جریانهای نقدی و افزایش ثروت سهامداران و مدیران است؛ یا ممکن است غیر مستقیم باشد، به دیگر بیان، بر تصمیمات مدیریتی اثر می­گذارد (هانلون و هیتزمن،2010). به عنوان مثال، دپارتمان مدیریت مالیات در اکثر شرکتها ابزارهای زیادی برای کاهش تعهدات مالیاتی در اختیار دارند. یکی از ویزگی های تمامی پناهگاههای مالیاتی ایجاد کسوراتی است که از سود مشمول مالیات قابل کسر است. با دیدی واقع بینانه، هر کدام از ابزار های فوق یک وام دهنده مجزا تلقی می­شوند. کسورات ایجاد شده توسط برنامه­ریز مالیات در واقع سپرهایی می­شوند که فاقد اهرم و جایگزینی برای کسورات مالیاتی بهره هستند. شرکتهایی که از حفاظهای مالیاتی غیر تعهد آور اقتباس می­کنند طبعاً از انگیزه های کمتری برای استفاده از وام به عنوان یک ابزار مدیریت مالیات برخوردارند. فرضیه جایگزین وام در صریحترین شکل اظهار می­کند که پناهگاههای مالیاتی، اظهار نامه شرکت را در وضعیتی قرار می­دهد که گویی از بهره وام استفاده شده است ( گراهام و تاکر[1] ،2005). بنابراین، لذت حاصله از برنامه ریزی مالیاتی مزیت نهایی سپر بهره را کاهش و از اینرو تصمیمات ساختار سرمایه شرکت را متاثر می­سازد ( هانلون و هیتزمن ،2005 ) .

2-6-2-3) تاثیر متقابل مدیریت مالیات و مدیریت سود
پارادایم اسکولز- ولفسن[2] چارچوبی برای برنامه ریزی مالیاتی کارآمد معرفی می­نماید که حول سه محور مرکزی( همه اشخاص، همه مالیات، همه هزینه ها) می­چرخد. آنها لازمه هر برنامه ریزی مالیات کارامد را سه شرط ذیل معرفی می­کنند: (الف) اصل همه­ی اشخاص: برنامه ریز مالیات باید پیامدهای هر طرح پیشنهادی حداقل سازی مالیات را برای کلیه بخش های قراردادی مورد توجه قرار دهد؛ (ب) اصل همه مالیات ها: برنامه ریز باید در تصمیم گیری نه تنها مالیات های آشکار، یعنی ریال های مالیاتی که مستقیما به دولت پرداخت می­شود، بلکه مالیات های تلویحی، یعنی مالیاتهایی که بطور غیر مستقیم در قالب نرخ های بازده­ی کمتر پیش از مالیات سرمایه گذاریهای مالیات-محور پرداخت می­شوند، را در نظر داشته باشند؛ (ج) اصل همه هزینه ها: برنامه ریزی مالیاتی کارآمد نیاز دارد تا برنامه ریز تشخیص دهد که مالیات فقط یکی از هزینه های شرکت است و باید به سایر هزینه ها در فرایند برنامه ریزی توجه شود زیرا بسیاری از برنامه های مالیاتی پیشنهادی احتمالاً به تجدید ساختار بسیار پر هزینه­ی شرکت نیاز

دارند (شاکلفورد و شولین[3] ،2001).

سه تِم مذکور ساختاری برای مدیریت مالیات، که اهداف سازمانی نظیر حداکثر سازی سود و ثروت را نیز در نظر می­گیرد فراهم می­آورد. این سه اصل بطور ضمنی می­گویند که حداقل سازی مالیات ضرورتاً هدف برنامه­ریزی مالیاتی کارامد نیست بلکه باید در قالب طرح کارامد سازمانی و با اقتباس از رویکرد نمایندگی شکل گیرد. عصاره تئوری ارائه شده از سوی اسکولز- ولفسن این است که مالیات ها نمی­توانند بدون تاثیر گذاشتن به روی سایر اهداف سازمانی یا سایر عوامل غیر- مالیاتی، که یکی از آنها گزارشگری سود حسابداری مالی است، حداقل شوند. هزینه های گزارشگری مالی برنامه­ریزی مالیاتی، هزینه هایی هستند که به گزارش کردن سود کمتر