پروفسورفرهاد رحمانی‌نیا
استاد مشاور:
دکتر علیرضا علمیه
برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده پایان نامه درج نمی شود

تکه هایی از متن پایان نامه به عنوان نمونه :

(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین دانش تغذیه، ترکیب بدن و سطح فعالیت بدنی در زنان میانسال چاق و کم وزن بود. به همین منظور 172 نفر در قالب گروه چاق و130 نفردر قالب گروه کم وزن(جمعأ 302 نفر) با میانگین سنی 68/38 سال، قد 58/159 سانتی متر و وزن 25/69 کیلوگرم به طور تصادفی به عنوان آزمودنی در شهر رشت انتخاب شدند. برای تعیین کم وزنی و چاقی از شاخص توده‌ی بدنی(BMI) استفاده شده است. به این صورت که BMIکوچکتر یا مساوی با kg/m2 20 کم وزن و بزرگتر یا مساوی با kg/m230 چاق محسوب می‌شدند. برای بررسی وضعیت دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی آزمودنی‌ها، به ترتیب از پرسشنامه دانش تغذیه پارمنتر و واردل و پرسشنامه بک استفاده شد و برای آزمون فرضیه‌های پژوهش روش آماریt مستقل، «یومن ویتنی»، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن به کار گرفته شد.

یافته‌های پژوهش نشان داد که بین دانش تغذیه با سطح فعالیت بدنی، در صد چربی بدن و توده بدون چربی بدن در زنان میانسال چاق و کم وزن رابطه معنی‌داری وجود ندارد(05/0 p≥)؛ در حالی که بین دانش تغذیه زنان میانسال چاق و کم وزن تفاوت معنی‌داری مشاهده شد(05/0 p≤). همچنین بین سطح فعالیت بدنی آزمودنی‌های چاق و کم وزن هم هیچ تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد(05/0p≥)؛ ولی بین در صد چربی بدن در زنان میانسال چاق و کم وزن و همچنین توده‌ی بدون چربی در زنان میانسال چاق و کم وزن تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (05/0p≤).

همچنین نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد هیچ رابطه معنی‌داری بین دانش تغذیه با ترکیب بدن و سطح فعالیت بدنی در دو گروه وجود ندارد(05/0p≤). دانش تغذیه و توده بدون چربی بدن در زنان میانسال کم وزن تفاوت معنی‌داری نسبت به زنان میانسال چاق داشت(05/0p≤). بنابراین، می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که دانش تغذیه‌ای کافی می‌تواند نگرش افراد را به تغذیه و ترکیب بدن ارتقاء داده و آگاهی افراد را در مورد جنبه‌های مربوط به سلامت مرتبط با تغذیه و فعالیت بدنی بالا ببرد. این افزایش دانش و آگاهی و به دنبال آن افزایش نگرش می‌تواند افراد را در انتخاب نوع غذای سالم و بروز رفتار تغذیه‌ای مناسب کمک کرده و آن‌ها را به داشتن ترکیب بدنی سالم ترغیب کند.

 واژه‌های کلیدی: دانش تغذیه، فعالیت بدنی، شاخص توده بدن، کم وزن، چاق

مقدمه

میانسالی و سالمندی، تغییرات پیوسته‌ای از بدو تولد تا مرگ می‌باشد که روند رشد و کهنسالی را دربر می‌گیرد و سرعت آن در مراحل گوناگون زندگی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این تغییرات در زندگی، راهنمایی‌های تغذیه‌ای مورد نیاز شخصی را تعیین می‌نماید. میانسالی از دهه 40 عمر شروع می‌شود و تا اواخر دهه 50 و اوایل 60 سالگی ادامه می‌یابد(7). در سال2000 میلادی، متوسط سن در کشورهای در حال توسعه 3/24 سال در مقایسه با 4/37 سال در کشورهای توسعه یافته بود. سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است که در سال 2050 متوسط سن در کشورهای در حال توسعه به 35 و در کشورهای توسعه یافته به 4/46 سال خواهد رسید(17). از آنجایی که میانسالان، بخش قابل توجهی از جمعیت جوامع مختلف را تشکیل داده‌اند، امروزه در تربیت بدنی و علوم ورزشی، تحقیقات زیادی، قشر میانسالی و سالمندی را در کانون توجه خود قرار داده است و شواهد پژوهشی تأکید کرده‌اند که شرکت در فعالیت بدنی منظم با پیشگیری یا کاهش پیشرفت بیماری‌های مزمن، موجب بهبود وضعیت عمومی و سلامت جسمانی خواهدشد(114 و 152).

علی رغم اینکه بسیاری از مردم به سودمندی فعالیت بدنی در تندرستی آگاه هستند، ولی متأسفانه در سال‌های اخیر، سطح فعالیت بدنی کاهش یافته است و افزایش روش زندگی غیر فعال که در کشورهای توسعه یافته وجود دارد، باعث بروز مشکلات عدیده از جمله چاقی و اضافه وزن شده است(13) و چاقی به عنوان سندرم دنیای جدید و یکی از مشکلات رایج در جوامع جدید روی هر دو گروه، مردان و زنان در سنین مختلف اثر می‌گذارد(10 و 12 و 152). داده‌های آماری روشن می‌سازد که در 10 سال اخیر مشکل چاقی به مرز 20-12درصد در مردان و 25-16درصد در زنان افزایش داشته است. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که نزدیک به 20-15درصد از جمعیت میانسال اروپایی چاق هستند؛ آمار چاقی در ایران نیز بسیار بالا تخمین زده شد و بنا بر نتایج پژوهش وزارت بهداشت حدود 25/0 درصد ازجمعیت مورد بررسی در تهران دچار چاقی هستند(8). در ایران فراوانی توأم اضافه وزن و چاقی در سال 2005 میلادی در بررسی سلامت در مردان کشور 8 /42 درصد و در زنان 57 درصد بدست آمد. پیش‌بینی می‌شود که فراوانی اضافه وزن و چاقی در ایران تا سال 2015 میلادی برای مردان و زنان به

ترتیب به 54 درصد و 74 درصد برسد(143).

توسعه صنعتی، افزایش تمایل به شهرنشینی و ماشینی شدن زندگی، تأثیرات عمده‌ای در شیوه‌ی زندگی افراد ایجاد نموده و شیوه‌ی زندگی کم تحرک را برای جوامع به ارمغان آورده است. بیماری‌های غیرواگیر به ویژه بیماری‌های قلبی ـ عروقی، به عنوان یک مشکل حوزه سلامت در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، دلیل عمده‌ای برای مرگ و میرها به شمار می‌آید که از میان ده عامل خطر مربوط به مرگ و میرها در جهان، اکثر آن‌ها با رژیم غذایی و فعالیت بدنی در ارتباطند(134).

به نظر می‌رسد فعالیت بدنی، نقش مهمی در پیشگیری از چاقی و اضافه وزن ایفا می‌کند(13). میزان فعالیت بدنی افراد به عنوان یک عامل مستقل مؤثر در بروز برخی از بیماری‌های مزمن از جمله دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی ـ عروقی و استئوپوروز نقش دارد(142).

و خلاصه اینکه، بیش از یک میلیارد نفر از بزرگسالان جهان با مشکلات وزنی روبرو هستند، که حداقل 300 میلیون نفر از آن‌ها چاق هستند و مسأله چاقی به صورت یک پدیده جهانی و عامل اصلی بیماری‌های مزمن و ناتوانی‌ها درآمده است(5).

 2-1 بیان مسأله

چاقی؛ مشکل اساسی سلامتی در کشورهای توسعه یافته و هم در حال توسعه می‌باشد. بسیاری از عوامل ارثی، رفتاری، اجتماعی و اقتصادی بر هم اثر نموده و منجر به رشد چاقی در جوامع شده است. افراد جوامعی که دسترسی فراوانی به غذاهای پر انرژی داشته و سطوح فعالیت بدنی پایینی دارند، با خطر بالایی از اضافه وزن یا چاقی روبرو هستند(129).

با در نظر گرفتن این مطلب که بیش از 30 درصد جمعیت بزرگسال آمریکا چاق هستند و با توجه به مشاهده‌ی رابطه‌ی چاقی با بیماری قلبی، فشار خون، چربی خون، انواع دیابت، سکته، آرتروز و برخی از سرطان‌ها، نگرانی‌ها، درباره‌ی ارتباط بیماری‌های وابسته به چاقی در حال رشد است(80 و 118).

تحقیقات و آمارهای مختلف نشان داده‌اند که چاقی، یک عامل منفی در جهت سلامتی و طول عمر افراد جامعه می‌باشد. گزارش‌های پزشکی، مؤید این مطلب هستند که چاقی و بسیاری از بیماری‌های جسمانی با هم ارتباط دارند و مرگ و میر در افراد چاق 75 درصد – 25 درصد بیش از افراد معمولی است(8). از سوی دیگر، افزایش روش زندگی بی تحرک، در کشورهای توسعه یافته باعث مشکلات زیادی از جمله چاقی و اضافه وزن می‌شود(5). بر اساس برآورد سازمان بهداشت جهانی، بیش از 60 درصد بزرگسالان از فعالیت بدنی کافی برای حفظ سلامت خود برخوردار نیستند(156). به طور کلی، تأکید توصیه‌های بهداشت عمومی، بر اهمیت انجام فعالیت بدنی در شرایط مختلف زندگی شده است(95).