و ورود به اجتماع احتیاج به محبت و احساسات عاطفی دارد. کودکان بیش از غذای خوب ، لباس گرم، اسباب بازی و هوای آزاد، نیازمند آن هستند که مقبول والدین قرار گیرند و دوست داشته شوند و احساس کنند
که به کسی تعلق دارند. آدلر می­گوید : کودک از نخستین لحظه تولد می­خواهد خود را به مادرش بچسباند
و هدف از جنب و جوش­هایش همین است. تا مدت درازی مادر عمده­ترین نقش را در زندگی کودک بازی می­کند. کودکی که هرگز با مادر یا کسی که جانشین او باشد متصل و مربوط نمی­شود، ناچار هلاک خواهد شد و مادر است که باید احتیاجات کودک را دریابد. مطالعاتی که روان پزشکان کودک درباره ناراحتی­ها
و بیماری­های عاطفی کودک به عمل آورده­اند، نشان می­دهد که علت بیشتر آنها محرومیت مادری است. مسأله نیازهای اساسی به ویژه نیاز به محبت از مباحث اصولی در روان شناسی تربیتی و حتی روان کاوی است.
از جمله «کارن هورنای» محور اساسی مطالعات خود را نیازهای اساسی قرار داده و بر محبت و برخورداری
از آن در سال­های اولیه زندگی تأکید  می­ورزد.

وی در عمده آثارش از قبیل «تضادهای درونی و عصبیت و رشد آدمی، عصر ما و روش­های نو در روان کاوی » این مهم را مورد تأکید قرار می­دهد که چنانچه کودک در اولین سالهای زندگیش، از برخورداری محبت محروم بماند، هسته اصلی و اساسی عصبیت و بیماریهای روانی در وی تکوین می­

یابد که بعدها در بزرگسالی منشأ خیلی از درگیری­های عاطفی و اضطراب عمیق فرد می­شود. [1]کودک در محیط خانوادگی می­اموزد که چگونه محبت والدین را با برادران و خواهران خود تقسیم نماید. او در این محیط کوچک راه ورود به اجتماع و قبول سایرین را می­آموزد. او از پدر و مادربزرگ خانواده، سرمشق زندگی می­گیرد. کمبود محبت، غالباً یکی از عوامل بسیار قوی است که اطفال و نوجوانان را به سوی ارتکاب بزهکاری سوق می­دهد.

گاهی دیده شده که بعضی از کودکان بر اثر بی توجهی و بی مهری والدین خود، به راه دزدی
و زورگویی و کتک زدن دیگران کشیده شده­اند . البته در بادی امر ممکن است این سخن قدری بی پایه جلوه نموده و از خود سئوال کنیم که سرقت و زورگویی کودک چه ربطی به بی مهری و بی توجهی والدین دارد؟ ولی روان شناسان ومتخصصین اطفال که چندین هزار نمونه از جرایم را مورد بررسی قرار داده، به این نتیجه رسیده­اند که بعضی از کودکان به علت این که در محیط خانواده مورد بی مهری و بی اعتنایی پدر و مادر خود قرار گرفته­اند، بالنتیجه به عنوان یک واکنش در مقابل این کمبود محبت، شروع به سرقت و یا آزار و اذیت دیگران پرداخته­اند. در واقع، این قبیل کودکان تشنه محبت بوده و چون از سرچشمه محبت اولیاء
سیراب نمی­شوند، به عنوان انتقام و به خاطر جلب توجه اولیاء خود به ارتکاب چنین اعمالی دست می­زنند.