مدیریت دانش یک رویکرد یکپارچه نظامند به منظور تولید، تشخیص دستیابی ، اشتراک ، ثبت و نگهداری دارایی های ناملموس برای کسب بهره در سازمان می باشد (آقا داود ، 1387).

تعاریف و مفاهیم ارائه شده دربارۀ مدیریت دانش تا اندازه ای بیانگر اصول مدیریت دانش است، با وجود این  داونپورت و پورساک [1](1998 ) در نوشته های خود دانش را چنین طرح می کنند .

دانش نشأت گرفته از افکار است و در افکار آنان جای دارد .
تسهیم دانش مستلزم اعتماد است.
فن آوری رفتارهای دانش جدید را امکان پذیر می سازد.
تسهیم دانش تشویق شده و پاداش بگیرد .
حمایت مدیران ومنابع ضروری است.
دانش ماهیتی خلق شونده دارد و تشویق افراد موجب می شود که دانش به شیوه های غیر منتظره ای گسترش یابد .
نانوکاو تاکوچی[2]( 1995) خلق دانش به معنای فراهم کردن قابلیتی در کل سازمان است که به کمک آن بتوان دانش جدیدی ایجاد و سپس آن را در سرتاسر سازمان پخش کرد .

2-1-2-1) تسهیم دانش

در حال حاضر یکی از بزرگترین چالشهایی که شرکت های دانش بنیان با آن روبه رو هستند در دسترس بودن دانش است که اساساً از طریق رفتار تسهیم دانش ایجاد می گردد . تسهیم دانش را می توان شامل مجموعه از عقاید یا رفتارهایی دانست که منجر به گسترش یادگیری در میان افراد مختلف

و یا در یک سازمان واحد می شود . تحقیقات بسیاری عوامل مؤثر بر رفتار تسهیم دانش را از منظرهای گوناگون نظری مورد بررسی قرار دادند . برخی از آنها بر عوامل انگیزشی ماندگار تأکید دارند . ( واسکو و فرج [3]، 2005 ) در حالی که برخی دیگر بر شرایط میان فردی که می توانند رفتار تسهیم دانش را شکل دهند از قبیل سرمایه اجتماعی ، اعتماد ، رضایت ، شبکه اجتماعی و وابستگی به عملکرد های گروهی تأکید دارند چیونگ و لی[4]،(2007) بهره گیری به فرایندهایی اشاره دارد که از طریق آنها دانش موقعیت های مشابه اخذ منفعل و جاری می شود و از طرفی دیگر ، اکتشاف شامل فرایندهایی می شود که از طریق آنها دانش تسهیم شده ، ترکیب شده و دانش جدید ساخته می شود . فرایندی که از طریق آن یک واحد از تجارب واحدی دیگر بهره مند می شود  ( ابراهیمی ، 1391). فرایند مدیریت دانش شامل کسب، به اشتراک گذاری و به کار بستن دانش می شود.کسب دانش که با استفاده از دانش موجود یا اخذ دانش جدید مرتبط می باشد، توانایی سازمان را در تحقق اثربخش اهداف خود و همین طور،